Yýllardýr beni uyuttun. Hep yarýna býraka býraka koca bir ömür heder oldu. Gecelerim teheccütsüz heyecansýz gündüzlerim semeresiz baþarýsýz geçti. Acaba yarýn yarýn diye uyuttuðun yarýnlarýmý, meçhul bir yarýnda nasýl doldurabileceksin? Ne zaman beni çevreleyen basitliklerle baðýmlýlýklara civciv misali küçük bir darbe vurup hür dünyaya açýlmak istesem, granitten daðlar gibi karþýma dikildin. Olmadýk desiselerle beni kandýrdýn. Bitmeyen isteklerle beni aldattýn. Yýllardýr taam (yemek), kelam (konuþma) menam (uyku) hapisanesinde, inim inim inlettin, ýzdýraplarýmý, bana ney gibi dinlettin. Ýrademi, rehavet, meskenet zincirleriyle sýmsýký sardýn.

Bana sunulan saat altýnlarýný deðerlendiremedin. Hepsini badi heva zayý ettin. Kimbilir, içinde ne hediyeler saklayan günlerin ve aylarýn zarfýný açamama bile müsaade etmedin. Hepsi boþa gitti. Ýçlerinde neler sakladýðýný anlayamadan.

Söyler misin; ALLAH aþkýna, senin yaþayan bir cenazeden ne farkýn var?

Ýnsan süresini aðlaya aðlaya okudun. Amma o muhteþem sarayýn kapýlarýný bir türlü aralayamadýn. Kendini, kendi çevreni tanýdýðýn kadar tanýyamadýn. Kendi içinde kendine yabancý kaldýn. Kendi kendine hapisane yaptýn.

Fetih süresini okudun, býrak dýþarýyý, içinde bir tek fetih bile yapamadýn. Konuþma, yemek, uyku esaretinden kurtulamadýn. Ýradeni feth edemedin. Namazla cenneti takas etmeyi çalýþtýn, ayetleri bir teyp gibi ezberledin amma uyguladýklarýn hep adetlerin oldu.

Peygamberimizin saçlarýný aðartan Hud süresiyle karanlýk gecelerin bir türlü aydýnlatamadýn. Gayreti hep birilerinden bekledin. Senin de birileri olduðunu hep unuttun.

Bir fikir uðruna hayatý hakir gören peygamberlerin hayatýný, uzun kýþ gecelerinde kýssa niyetiyle okudun. Fakat hayatýndaki kýþlarý, bir türlü baharlara çeviremedin. Çünkü onlarý anlayamadýn.

Yusuf'u düþündün mü hiç? Kuyu diplerini sultanlýða sýçrama rampasý yaptýðýný, hapisaneleri nasýl medreseye çevirdiðini anlayabildin mi? Dünya ve içindeki her þey ayaklarýnýn ucundayken hayatý istihkar edip ölümü özlemesini anlayabildin mi? Anlayamadýn evet anlayamadýn... onun içindir ki Yusuf'ta boðulan dünyada, boðulmak üzere ölüm çýðlýklarý atýyorsun.

Ateþler içindeki Ýbrahim'in ateþleri bir baharistana çevirdiðini, býçak altýndaki Ýsmail'in yeniden doðduðunu, Sefine-i Nuh'u batýrmak isteyen tufanlarýn ancak sahili selametle çýkmasýna hizmet ettiðini suikastlar içinde Ýsa'nýn denizler ortasýnda, Musa'nýn nasýl vuslata erdiðini anlayabildin mi?

Anlayamadýn ...

Ya çelikten duvarlara çarpmýþ gibi bir örümcek aðý karþýsýnda beyinleri dumura uðrayan müþriklerin düþtüðü periþan halde yatan gizli hikmeti çözebildin mi?

Bir gergef gibi ömrünün her anýn çile yumaðýyla dokuyan Hz. Muhammed ( S.A.V) "Ümmetim" derken sen nefsim dedin. O davam derken sen hevam dedin. O davasýný yüceltirken sen hevanda cüceleþtin. Onun çaðlarý peþinden sürükleyen davasýndan ne yazýk ki kala kala sarýðý, sakalý, tesbihi, umresi, namazý kaldý. Ne yazýk ki; onlarý da bir türlü anlayamadýn.

Kokularla süslediðin sakalýn ruhunu, ruhunla mecz edemedin. Dolayýsýyla sakallý çocuk olmaktan kurtulamadýn!

Baþýndaki sarýk beyaz kefenin iken, yastýðýnýn altýndaki ölümü çok uzaklarda zannettin. Dünyanýn oyuncaklarýyla evcilik oynarken, dünyanýn elinde, oyuncaklaþtýðýnýn farkýnda bile olamadýn.

Bir adet halinde getirdiðin beþ vakit namazýn ayný safta omuz omuza namaz kýldýðýn kardeþini gýybet etmekten seni kurtaramadý. Kalbine gözüne kulaklarýna el ve ayaklarýna tutturamadýðýn oruçlarýn sadece midene münhasýr kaldý. Oruç tuttuðunu zannettin amma, aç kaldýðýný anlayamadýn.

Baþýna taç ettiðin baþörtüsü sadece baþýný örtebildi. Baþýnýn altýndakiler ne yazýk ki baþörtüsünden nasibini alamadý. Çünkü baþörtüsünü takva örtüsüyle birlikte örtmedin. Gözlerin, kalbin ve duygularýn çýplak kaldý. Kendini fark ettirebilmek için aynanýn karþýsýnda çeþit çeþit kýlýklara girdin. Yapmacýk gülüþlerle, hýrsýzlama bakýþlarla baþkalarýnýn duygularýný çalmaktan utanmadýn. Ruhunun çýðlýklarýna bedel sen gülüyordun. Düþtüðünü ve düþürdüklerini anlayamadýn.

Burnunun dibindeki farzlarý görmezden gelip, sünnet diye diye defalarca umreye gittin. Kabe'yi tavaf ettin. Yeryüzündeki iki milyar Müslüman'ýn sadece kemmiyet olduðunu, bir keyfiyet olmadýðýný hiç düþündün mü? Düþündün mü binlerce birilerimiz varken nasýl ayrý kaldýðýmýzý nasýl parçalandýðýmýzý.

Ayný camii de birlikte namaz kýldýðýn kardeþinin fakr-u zaruretini görmezden geldin. Onu ihtiyaçlarý pençesinde kývranýrken, zevkle seyrettin. O kuþlarýn dondurucu soðuklarýný kemiklerinde ýsýtýrken, sen buðulu camlarýn arkasýnda tesbih çekiyordun. Dünya cennet kevserlerine denk bir lezzeti, kardeþinin acýlarýný dindirme lezzetini tadamadýn. O lezzeti falan duayý þu kadar okuyarak alacaðýný zannettin. Aldandýn. Elindeki elmaslarý birkaç þekerlemeye deðiþen ahmak çocuklarý gibi aldandýn.

Hani hepimiz mümindik, hani birimizin ýzdýrabý hepimizin ýzdýrabýydý. Hani þarkta bir müminin ayaðýna diken batsa, garptaki mümin rahatsýz olacaktý. Hani bir mümin öldüðü zaman, sema ve arz onun ölümüne gözyaþý dökerdi. Hani mümin yeryüzünün zinetiydi. Hani müminler bir vücudun azalarý gibiydi. Hani göz aðrýsa, bütün vücud o acýyý içinde hissedecekti.

Hani Hz. Ebubekir'in teslimiyeti? Hani Hz. Ömer'in destanlaþan adaleti? Hani Hz.Osman'ýn dillerden düþmeyen hayasý? Hani Abdurrahman gibi zenginler? Hani Ebuzer gibi fakirler hani Ensar Muhacýr gibi kardeþlikte yarýþanlar nerede, nerede hani? Anlayamadýn. Ne yazýk ki bunlarý anlayamadýn!

Anla artýk!... Ne olur anla!
Anla ki, cennet ucuz deðil, cehennem dahi lüzumsuz deðil!
Anla ki; cennete giden yol asfaltla döþenmemiþ!
Anla ki; bedelini ödemediðin hiçbir þeye sahip olamazsýn!
Anla ki; dünyayý bize bizler zindan ediyoruz.. ihmallerimiz, enaniyetimiz, samimiyetsizliðimiz ......
Anla ki; Eyüp gibi sabýr erbaini doldurmadan, Yusuf gibi kuyu diplerinde yýllarca çile çekmeden, Yakuplar gibi gözlerini hasrete kurban etmeden ,olmaz!

Anla ki; Ýsmail'ler gibi býçak altýna yatmadan, Ýbrahimler gibi YA ALLAH deyip kendine ateþlere atmadan olmaz. Sefine-i Nuh gibi tufanlarý yara yara hedeflere gitmeden olmaz!

Ve Anla ki; bir ömür boyu gözyaþlarýný ceyhun edip alýn teriyle mecz ederek ümmeti için an be an, dem be dem, çile çeken Hz. MUHAMMED (s.a.v.) gibi çekmeden olmaz!

Ve þunu çok iyi anla ki; baþkalarýnýn hayata Aþýk olduðu kadar Ölüme Aþýk olmadan Olmaz!!!!!!