HÜZÜNLERDE AGLAMAK

Mesafeler koyduk araya
Kapattýk kapýlarýmýzý dostlarýmýza
Bir merhaba demek için girmeleri gerekti sýraya
...
Ne kadar hasrettiler bir dost sese
Paylaþamadýk o en coþkulu anlarýný , seveceðimiz yanlarýný


Ýnsanýn öyle anlarý vardýr ki tarif edilemez duygular yaþar.
Sevinir,duygulanýr, hüzünlenir ve tam bu esnada kabaran duygularý
paylaþacak bir dost arar. O anda bir dost yüze ne kadarçok
ihtiyaç duyar. Ama genellikle bu dost yüzler bulunamaz. Çünkü bütün
dostlar o anda meþguldürler. Büyük iþler peþindedirler.Maddeselleþen
dünyada madde peþinde koþturmaktan dostlara zaman kalmaz. Dostlarý
dinlemeye vakit bulamayýz.Ýþte böylece paylaþýlmayý bekleyen
duygularý paylaþamadan içimize atarýz ya da doðmadan boðarýz o
duygularý.Ben genellikle paylaþýlmayý bekleyen duygularýmý son
haddine kadar saklarým ola ki paylaþacak bir dost bulurum ümidiyle.
Dostlarýmýza karþý kapýlarýmýz sonuna kadar açýk olmalý.
Dostlar istedikleri an bizi bulmalý, bir merhaba demek için günlerce
peþimizden koþmamalý.Ýnsanýn her zaman sýcak bir dost sesine ihtiyacý vardýr.

Görüþürüz ya salý ya çarþamba günü diye diye
Kaçýrdýk niþaný, düðünü.
Hayat denen suyun akýþýnda birlikte çaðlayamadýk."

Peki bizler niçin vardýk? Dostlarýmýzýn en mutlu günlerinde
yanlarýnda olamadýktan sonra... Çoðu zaman bir kart ya da telgraf
göndermekle yetindik düðün, niþan davetlerine.Ve hep þöyle
yazdýk: "Yoðun iþim nedeniyle, daha önceden planlanan program
nedeniyle davetinize icabet edemiyorum.Siz deðerli dostlarýma
mutluluklar dilerim" Evet dostlara böyle mekanik, solgun cevaplar
mý vermeliydik? Halbuki o sýcak dostlarýmýz bizleri aralarýnda
görmekten ne kadar mutlu olacaklardý. Hatta bu kýymetli anlarý güzel
bir fotoðrafla ölümsüzleþtirip ömür boyu minnetle anýlma þerefi elde
edecektik.

Gerçek dostlarýn yanýnda deðilken, onlarýn davetlerine gidemezken
neler yaptýk peki? Menfaatler uðruna hep gülücükler daðýttýk
baþkalarýna içimizden gelmeye gelmeye. Zamanla öyle oldu ki bu sahte
davranýþlar bizi de sahteleþtirdi.Ama iþin acý tarafý bu durumun
farkýnda bile deðildik.

Ölümlerini bile geç duyduk da vaktinde aðlayamadýk.

Yýllar önce bir yarým ekmeði bölüþtüðümüz dostlar hastane
köþelerinde ya da evlerinin bir kýyýsýnda günlerce dost bir yüz
aradýlar.Sýcak bir ses beklediler. Bir merhaba eden olur mu diye hep
dost yolu beklediler. Haberimiz bile olmadý.Duymadýk, duyamadýk.
Çünkü dostlarý zaman zaman arayýp da halini hatýrýný sormayalý yýllar
oldu. Ajandamýzdan adlarý bile silindi çoklarýnýn.

Dostlar bir gün bu dünyayý terkettiler. Ölümlerini bile duyamadýk. Son görevimizi hakkýyla yerine getiremedik.Cenazelerine gidip de
tabutlarýna dokunamadýk. Bir gül koyup aðlayamadýk. Ýki damla göz
yaþý akýtýp geçmiþ günleri yad edemedik bile....

Fakat þunu hiç düþünmedik .Yarýn bu sonsuz yolculuða bizi de böyle
yapayalnýz uðurlayacaklar...
iþte...

Bu hikaye hem acý, hem uzun
Selam vermeden geçiyoruz artýk yanýndan komþumuzun

Hani bizim bir sözümüz vardý? " Komþu komþunun külüne muhtaçtýr."
Býrakýn külüne muhtaç olmayý artýk görmüyoruz bile. Herkes
olabildiðince kabuðuna çekilmiþ. Selam vermemek için yollar
deðiþtiriliyor ya da yanýnýzdan öylesine geçip gidiyor insanlar.

Oysa biz birbirimiz için vardýk

Ýþ deyip, çalýþma deyip huzuru bahane edip, ekmek parasý deyip
uzaklaþtýk dostlardan. Ama þunu unuttuk: Bütün kapýlar aslýnda kendi
yüzümüze, kendi üzerimize kapandý. Þimdi bu kapýlarý açacak bir dost
arýyoruz.Geç farkettik taþýn sert olduðunu.Ve asla bu kapýlarý açacak
birini bulamayacaðýz. Çünkü, biz kapýlarý içten kapattýk. Anahtarý
içerde. Ancak kendimiz açabiliriz. Nasýl mý? En yakýnýmýzdaki bir
dosta merhaba demekle, bir gülümsemeyle...
Haydi hemen þimdi bir kez deneyin...
Göreceksiniz iþe yarayacak.Evet tüm dostlara merhaba...
Hayatý paylaþmak dileðiyle...







AYNI DÝLÝ KONUÞANLAR DEÐÝL,
AYNI DUYGULARI PAYLAÞANLAR ANLAÞABÝLÝR

HZ.MEVLANA

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

ÝNSAN ODUR KÝ,BAÞKASININ ÝNCÝTÝÞÝYLE ÝNCÝNMESÝN..
-VE ÝNSAN ODUR KÝ ÝNCÝTÝLMEYE MÜSTAHAK OLANI ÝNCÝTMESÝN...

HZ.MEVLANA